Lunes, Disyembre 26, 2011

Talking to the moon

Talking to the Moon.

I know you're somewhere out there
Somewhere far away
I want you back
I want you back

My neighbors think I'm crazy
But they don't understand
You're all I have
You're all I have

At night when the stars
Light on my room
I sit by myself

Talking to the moon, tryin' to get to you
In hopes you're on the other side talking to me too
Oh, am I a fool who sits alone talking to the moon

I'm feeling like I'm famous
The talk of the town
They say I've gone mad
Yeah, I've gone mad

But they don't know what I know
'Cause when the sun goes down
Someone's talking back
Yeah, they're talking back

At night when the stars
Light on my room
I sit by myself

Talking to the moon, tryin' to get to you
In hopes you're on the other side talking to me too
Oh, am I a fool who sits alone talking to the moon

Do you ever hear me calling?

'Cause every night
I'm talking to the moon, still tryin' to get to you
In hopes you're on the other side talking to me too
Oh, am I a fool who sits alone talking to the moon

I know you're somewhere out there
Somewhere far away



----
until now that song make me feel sad, every time I hear that song sad memories keeps on flashing back!
but still this is one of my favorite song.

Sabado, Nobyembre 26, 2011

RANGERS :D

I'ts Morphin time, sobrang na miss ko lang ang mga taong ito. We've known each other for than 4 years, and until now hinding hindi nag-bago ang pag-tingin ko sa kanila. Kahit na medyo matagal din kaming hindi nagkita-kita but still the communication's is always there.

After we graduated, meet d'RANGERS! :D
(Friends are born, not made.-Henry B. Adams)


Buti nalang natuloy ang mini REUNION na ito, kahit wala si Wana for sure madami pa namang next time :D
Sana lang sa next na meet-ups ng RANGERS ay on- time na ang iba at walang mag conflict sa mga schedule namin,halos lahat kasi busy sa work and studies nila e,pero magagawan at gagawan naman namin yan ng paraan if ever magkaroon ng problem, Right RANGERS?

Eating time with RANGERS!
Everyone is a friend, until they prove otherwise. And RANGERS PROVED it.  :D

They're not just my friends, They're my second family. I Love You RANGERS - Leo Arciaga


Martes, Setyembre 27, 2011

Typhoon Pedring

Usually pag may bagyo lagi naman akong nasa bahay lang, and for a fact na nag-aaral pa ko noon gustong gusto ko ang umulan or bumagyo dahil possible na mawalan ng class,agree?. Sa totoo lang hindi ko naiisip yung maidudulot ng bagyo sakin o sa mga taong nakapaligid sakin, but then because of Typhoon Pedring naging aware ako sa posibleng kahinatnan natin, ng Pilipinas sa ganitong mga panahon.

Monday Morning September 26, 2011 nang nagsimulang umulan,it's like an ordinary rain hangang sa natulog ako ng lunch time at gumising around 6 in the evening, bigla akong nagulat na umuulan pa rin ng malakas. And I dont have any choice kundi pumasok sa work, I still managed to go to work early hindi naman kasi ganun ka traffic along Coastal Road even sa Baclaran and thank god nakarating ako sa office ng safe.Time is running for us sa floor feeling ko ang bagal ng oras ang tagal mag end of shift. Time is up uwian na,ginulat kami ng elevator sa Raffles Bldg, may hindi tamang nangyayari sa isang elevator,we dunno kung sira ba sya or what ,meron pa ngang nakasakay duon nung tumigil sa 15th flr pero napilitan syang bumaba dahil parang sira nga yung elevator. Finally nakababa na kami ng Bldg after a breath taking na ride sa elevator at binulaga kami ng isang malakas na ulan at hangin, grabe sa lakas I didn't expect na ganun pala kalakas yung bagyo. But still we need to go home sinugod namin yung malakas na ulan at hangin, We decided na wag na gamitin ang payong kasi hindi kaya ng malakas na hangin,masisira lang. Dahil pa din sa lakas ng hangin nag stay muna kami sa labas ng isang Hotel sa Ortigas I forgot the name, ang daming taon na stranded sa place na yun, ang daming nag liliparan na payong at kung anu-anong bagay, basang basa lahat ng tao, may pag sabog pa ata kaming narinig twice with matching Kislap sa isang Bldg sa Ortigas. We stayed there for about an hour, We continued  walking along Ortigas Rd and we walked like doing slow motion. Sa sobrang lakas ng hangin nahirapan kami maglakad, parang anytime liliparin kami ng hangin,seriously. Yeah! finally nakarating din kami sa MRT, we looked like "basang sisiw", pagod na pagod. After MRT pumunta naman kami sa terminal ng mga Van papuntang Cavite, nagulat kami sa dami ng tao na stranded sa Pasay nag stop na daw kasi ng Operation ang MRT and LRT. Where on our way to Cavite, biglang bumagsak yung MMDA arc along Edsa, Pasay Rotonda,hindi kinaya ng malakas na hangin. Continues traffic until we reached Baclaran going to Macapagal Blvd ,may isa na-naman MMDA Arc ang natumba,whatta hell natakot na ko sa possible na mangyari. ang nakapag-palungkot pa sakin, naka tune in sa Radio yung driver nang nasakyan namin na van, naka monitor siya sa news then may narinig kami na news na may nabagsakan na mag ina ng isang puno, but sad to say hindi na nasurvive  yung nanay and they still retrieving the kid. Finally I'm home, bigla ko naramdaman yung pagod, dahil sa layo ng nilakad, byahe at sa basa ng ulan.



I'd learned from this experienced ,that we need to be alert always, keep our mind active, don't lose hope and always pray to God. Kung dati gustong gusto ko ang umuulan para mawalan ng class, ngayon ayoko na. And one thing na noticed ko during this kind of situation , Filipinos are always smiling though kung anu-ano na ang nangyayaring nakakatakot sa paligid natin. 

I think one of the easiest way in facing those challenges in our life is SMILING  :D -Leo Arciaga



Sabado, Setyembre 24, 2011

Sunday Reflection

It's a Sunday morning, I woke up early around 4 in the morning. Seriously I didn't drink nor go to a bar for a "gimik" last night just because I know to my self that I lost my Sunday habit , I was in my 5th grade in elementary when I started joining church activities. Naging member ako ng Youth Organization called "YIFI", I'd also joined Choir "Molino Parish Choir", until now member pa din ako ng choir pero bihira nalang talaga ako maka-kanta during mass or special occasion's. I know for a fact na hindi ko ma managed yung time ko for work, gala and gimik yung dating time ko for mass nawawala na dahil sa mga bagay na pinag-uubusan ko ng time. We're always asking for anything to God, pero pag naiisip ko na sandaling oras lang yung hinihingi nya every sunday sa-atin hindi pa natin maibigay, sobrang guilt talaga yung na pi-feel ko every sunday na hindi ako nakaka-pagsimba.

We Your servants give You humble thanks, Almighty God
for the gift of Your divine Son:
For the truth of His word and the example of His life;
for His steadfast obedience, by which He overcame temptation;
for His dying, through which He overcame death;
and for His rising to life again, through which we are raised to new life.
We thank You, O Lord.
Keep watch, dear Lord, with all who work or watch or weep this night,
and give Your angels charge over those who sleep.
Tend the sick, we pray, and give rest to the weary;
soothe the suffering and bless the dying; 
pity the afflicted and shield the joyous;
and all for Your love’s sake.Amen.
Hear us, O Lord.

Wishing will never be a substitute for prayer. --Ed Cole


So today I'm trying na maibalik yung dati kong sunday habit, not because this is just a habit but because this is my one way of saying THANK YOU to GOD dahil sa dami ng blessings na binibigay nya sakin though there's always an ups and downs sa buhay natin. 

Appreciate those Ups in your life and learn from those Downs in your life. -Leo Arciaga


Linggo, Hulyo 31, 2011

Sorry seems to be the hardest word?

Sorry seems to be the hardest word..




Ang hirap nga sabihin ng salitang Sorry, pero alam mo yung pakiramdam na nasabi mo yun sa taong alam mong may nagawa kang kasalanan. parang isang malaking fulfillment na yun sa buhay mo. Atleast paunti-unti alam kong magiging okay din ang lahat sa pagitan ng mga taong nasaktan ko.

Sabi nga ng mga kaibigan ko, simulan mo muna kasi mag sorry sa sarili mo, alamin mong tumangap ng kamalian, know how to commit and know how to respect your self. Atleast that time ready kana sa mga magiging desisyon mo. At higit sa lahat, dapat pinag iisipan ng paulit-ulit ang mga desisyong bibitiwan mo..  :D

Malalaman mo lang daw yung halaga ng isang tao pag nawala na sya sayo. Pagkatapos mong gumawa ng maling desisyon dun mo lang maiisip na sana hindi ko nalang ginawa ang maling desisyon. Alam mo yung tipong sana pala paulit-ulit mong pinag isipan yung mga hakbang na gagawin mo...

Ang hirap sabihin nung salitang sorry, lahat naman ng tao may pride, sino ba naman ang wala?. Pero kailangan e,wala siguro mangyayari kung hindi mo sasabihin yung salitang "SORRY".

Ang higit sa lahat ay matuto tayong tangapin ang ating kamalian, learn from our mistakes, wag na natin gawin ang alam nating makakasama sa iba o sa sarili natin.

"Mahirap man sabihin ang salitang sorry, pero sa taong mahalaga sayo ay magagawa mo".- Leo Arciaga

Sabado, Hulyo 30, 2011

BLANGKO

Isang gabi na naman ng pinaka-aabangan kong RESTDAY sa trabaho, nagising ako around 11 ng gabi hindi ko malaman kung anong gagawin ko, yung tipong gusto ko kumain, mag computer, manuod, gumimik at mag inom, lahat kung pwede lang pag-sabaysabayin ay ginawa ko na. Bigla nalang ako napatahimik sa-aking kinahihigaan, napa-isip nang kung anu-anong kamalian, kagaguhang pinag-gagawa ko.isang malaking haaaaaaaay ang nai-tugon ko. Ang hirap pala nang ganito, yung tipong alam mong may taong nasasaktan, nasisirang pag-kakaibigan dahil sa isang desisyong ginawa mo.

Oo, nasa huli nga ang pag-sisisi, pero naisip ko lang na isa sa mga dahilan ng mga pag-sisisi na ito ay ang kawalan ng pagkakuntento nang tao sa isang bagay, lagi kasi tayong nagmimithi na makamtan ang isang bagay ng mabilisan, ngunit kapag nakuha mo na ay naghahanap ka parin ng bago, hindi natin namamalayan na maraming tao na pala ang nasasaktan dahil sa kawalan natin ng pagkakuntento.

Habang nakahiga parin ako sa aking kinahihigaan, bigla ko din naisip kung ano nga ba ang dapat na gawin para maituwid ko ang mga pag-kakamaling nagawa ko. At sa totoo lang wala ako maisip, hindi ko alam ang sagot sa mga tanong, Pinagdarasal ko na lang na mabigyan ako ng TAMANG pagkakataong makausap ang mga taong may sama ng loob sakin. Ang bigat kasi sa pakiramdam na alam mong nag-sasaya ka sakabilang banda ay may taong malungkot nang dahil sayo.

Pagkatapos kong mag muni-muni bumangon na ako at kumain, naisip ko na naman na restday ko ngayon pero parang wala akong magawa,nakakatamad yung tipong mababaliw na ako, gusto ko maging masaya ,mag pakasaya at sumaya.

Buti na lang pag bukas ko ng TV ay bumungad sa mga mata ko ang paborito kong  palabas ang bananasplit, bahagyang nagkaroon ng ngiti ang mukha ko. naisip ko din na kung mag-iinom o gigimik pa ko ay masyado nang gabi para umalis pa ng bahay kaya nag desisyon nalang ako na mag computer.

Bigla ko nalang naisip na mag post dito sa Blogspot, ngunit wala naman akong topic na maisip, dahil sa pakiramdam ko ay BLANGKO ang utak ko. At napansin ko lang nagawa ko ang mga bagay na nauna kong naisip pag kagising ko pa lang, ang kumain, manuod, mag-computer, at gumimik. Sa puntong ito masasabi ko na ang mga bagay na gusto mong gawin ay may tamang oras, panahon at pag-kakataon. Mahalagang pag-isipan muna ang magiging aksyon bago sumabak sa isang giyera. May pag-sisisi man sa huli ay may tamang panahon at pagkakataon pa rin naman para maituwid ito, wag mawalan ng pag-asa, sabi nga ng Meralco "May liwanag ang buhay".

Tama na ang drama, Life goes on....

"Makuntento ka sa isang bagay kung ayaw mong mawala ang mga bagay na naging bahagi na ng buhay mo." -Leo Arciaga

Linggo, Hulyo 24, 2011

FORGET, FORGIVE, and LEARN

I had that guilt feeling because of what I've done, but then come to think of it, what will you choose, the one that will make  everything just to make you happy or the one that you know you'll be effortlessly happy. It's hard to choose between the lines, but lets face the truth one must sacrifice. It's not about being selfish to one's feeling, it's all about being true to your self.

A week ago we had our last post shift with our manager Sir. Gino, He's about to say his final bow for us because he's leaving with his family in State. He gave some advice, his point of views in life. I'd just remembered what he shared for us, " Life will never end just because you have to leave for something, you have to let go and make a new beginning for you to grow up as a person. Just move on and face the new chapter of your life". And then I realized why should I stocked my self for someone that I know she's the only one who make effort to make me feel happy without giving back some effort to make her happy, though I didn't asked for this kind of attention, and I know that is too unfair, honestly.

On the other side, seriously I don't have the plan to fall in love again with somebody,  It's just that happened, I met a girl that is interesting, I've got a chance  talking to her the whole day and that's it all of a sudden I felt different , knowing her step by step makes me feel comfortable. This is what I'm talking about, a kind of relationship that is effortlessly makes you smile, makes you happy without asking for anything. 

So I made a decision right away. I know it's really hard for my side, but I need to make a decision that I know I won't regret. And I know, I need to face the consequence of choosing the one that I know I'll be happy , the consequence of facing those people around you that can't understand and don't know the whole story. You can't please everybody to believe you and to understand you. They have the right to believe what they want to believe. I know I'll maybe stupid because of what I've done, I hurt someone that I know I'm being loved by, It's hard for me seeing her with a sad face.I made this decision not just for my self, but also for her. If I continued this scenario it's gonna be hard for her in the future, it will cause too much pain. I know everything would be fine in God's time.

The reality of life is not about FINDING what makes you happy, it all happen in a right time, right place, and right time. If you feel you had that moment grab it and never let it go, opportunity was comes once in a lifetime . Learn how to move on and learn from your mistakes so it will not happen again. All I wish for today is just a peace of mind, this is not the end of everything , this is just a new beginning.

"In life we must know how to Forget, Forgive, and Learn". - Leo Arciaga

Linggo, Abril 17, 2011

JUMP SHOOTS ;)




Feel the Summer like what ABS- CBN's station ID BIDA BEST sa TAG-ARAW...

Because of my busy schedule i can't enjoy the summer season here in the Philippines.
Though i have some other time, but seriously its only a short time. I wanted to file a 1 month vacation leave in work to spend it on a summer vacation but its impossible. Maybe I should wait for the company outing to come, But for now the best thing to do is to DREAM for a summer vacation.lol

Linggo, Marso 6, 2011

Best REWARD^^

Most of the people nowadays are seeking for a job, but not all of them are lucky to find it easy. There's a lot of thing need to be consider before grabbing an opportunity . One of them is the working environment, for me it's not the compensation package really matter's  but the working environment really matter's.

Not all the time you will find your self working to earn money. hindi siguro mawawala sa thinking nang isang tao ang "Tamarin" ( tamaan na ang mag sabi ng HINDI) but still one must do their job to make a living. Isa sa mga hinding- hindi ko malilimutan ay yung sinabi sakin ng co-trainee ko sa Teleperformance, She told me that " Alam mo base on my experience sa dami na din ng center na napasukan ko, magtatagal ka sa isang work hindi dahil sa laki ng sinusweldo mo, kundi dahil sa mga taong nakapaligid sayo.". Kung masaya ka sa ginagawa mo at lalo kung nag eenjoy ka sa kasama at ka-trabaho mo ay hindi ka mawawalan ng dahilan para mag trabaho at pumasok araw-araw.

Hindi man sila maging permanenteng bahagi ng pang araw-araw na takbo ng buhay ko, masasabi ko pa din na naging part sila ng magulo at masayang buhay ko. Mapi-feel mo yung dali at saya ng pagtatrabaho pag nakita mo silang nakangiti, parang kahit anong stressed o pagod pa yan ay bigla- bigla nalang mawawala.

I maybe one of those people na swerte sa working environment na napasukan. Yes I'm one of them. With my very Helpful , Supportive, and  Kind Management and with my very Friendly, Wacky, Crazy, and Heart-warming co-agent sobrang lucky ko na, I could not ask for more, mahirap na siguro makahanap ng ganitong working environment. Wala ka nang hahanapin pang iba. Sad to say hindi nga lang permanente ang lahat, may kailangan umalis , at may darating din naman na iba, but the good thing is each of everyone has a slot in our life.

This is the real Reward that you can get while working, not just a reward but a chance of a lifetime. chance of a lifetime to meet those people na you will surely appreciate and considered them as a blessing. 
"Treasure those people that you know that your being treasured".- Leo ;)

Linggo, Pebrero 20, 2011

Live Like Were Dying^

LIVE LIKE WERE DYING, Naisip mo na ba na sa isang iglap ay maaaring matapos, mag wakas ang buhay mo?, mahirap o masakit mang tanggapin yun ang katotohan.


Live life to the Fullest sabi nga nila, Once in a while ang sarap gawin ng mga bagay na hindi mo pa nagagawa sa tala ng buhay mo. Sa dinami- rami nang pagkakataon na maaari mong gawin ang lahat nang iyon ay bakit hindi mo pa ginawa?, base na din sa aking sariling opinyon "bata pa naman ako madami pang pagkakataon para sa ibang bagay, hindi ko man gawin ngayon, pwede naman bukas, sa isang buwan o sa isang taon". Ngunit sa aking pag iisip biglang humagi sa aking isipan pano kung maya- maya ay mayroong mangyaring masama sa akin?, ang dami ko pang gustong gawin sa buhay ko.


Naalala ko bigla, our shift was about to start. I was pulling up my tools in my station, and then bigla ko narinig yung supervisor ko " Oh my god Tasja, what happened to you?" I was wondering ano nga ba ang nang yari kay Tasja (seat mate ko siya sa work). Pag lapit ni Tasja sa  station namin, nakita ko agad ang malaking sugat sa mukha nya at hirap siyang maglakad, tinanong ko agad siya, "O anu nangyari sayo?". Sagot ni tasja "naaksidente kami sa motor, nahulog kasi yung phone ko., akala ko nga mamamatay na ko, natakot ako ng sobra, bigla ko nga naisip ang dami ko pa hindi nagagawa sa buhay ko sayang naman. Para tuloy gusto ko nang mag asawa(pabirong salita nya.)". 


Hindi mo nga malalaman kung anong pwedeng mangyari sayo sa susunod na segundo, minuto, oras, araw, buwan, o taon. Kaya hanggang maaga mas mabuti na sigurong gawin na natin ang mga bagay na alam nating nais natin gawin, alam nating magiging masaya tayo. Yung tipong masasabi mong "masaya ako dahil nagawa ko to". Gawin nating masaya ang buhay natin, make the most out of it. Pero syempre ang bawat bagay ay may limitasyon, hindi mo man mapagtagumpayan ang isang bagay atleast you know for a fact na sinubukan mo at wala naman mawawala, instead nadagdagan pa nga ang mga bagay na sinubukan mong gawin sa buhay mo.


Sabi nga sa kanta ni Kris Allen " Yeah, we gotta start lookin' at the hands of the time we've been given If this is all we got, then we gotta start thinkin' If every second counts on a clock that's tickin' Gotta live like we're dying. We only got 86 400 seconds in a day to Turn it all around or to throw it all away. We gotta tell 'em that we love 'em while we got the chance to say Gotta live like we're dying". Hindi bukas o sa susunod na araw ang oras para ipadama mo sa mahal mo sa buhay na mahal mo sila, hindi bukas o sa susunod na araw ang tamang araw para simulan o gawin ang mga bagay na alam mong makakapag pasaya sayo. LIVE LIKE WERE DYING.